In Genesis 7:11-13 staat dat Noach in het zeshonderdste jaar op de zeventiende dag van de tweede maand van zijn leven de ark in ging. In Genesis 8:13 staat dat in het zeshonderdeerste jaar, op de eerste dag van de eerste maand de aarde was drooggevallen, maar pas op de zevenentwintigste dag van de tweede maand gingen ze de ark uit. Dat is totaal een jaar en tien dagen.

Noach ging waarschijnlijk (net als de Joden) uit van een maan-jaar van 360 dagen.

Ezechiël moest, naast gesproken woorden, ook visuele beelden gebruiken. Het afscheren van het haar was een teken van rouw en berouw. Het verdelen in drie delen gaf aan wat er met de inwoners van Jeruzalem zou gebeuren. Ze waren opstandig en goddeloos geweest en zouden worden gestraft en verspreid worden over de hele wereld. Het gedeelte van het haar dat in de plooi van de mantel werd gewikkeld symboliseert het gelovige overblijfsel van het volk.

In Hand. 4:36 staat: "Een van hen was Josef, een Leviet uit Cyprus, die van de apostelen de bijnaam Barnabas had gekregen, wat in onze taal ‘zoon van de vertroosting’ betekent."

Het bloed van de stieren en bokken had geen blijvende waarde, het was een ceremoniele en rituele verordening waardoor God steeds weer verder kon met zijn volk. 

Het offer van Jezus was anders, Hij gaf zichzelf voor eens en altijd! Dit offer was voldoende om iedereen die tot Hem komt voor eeuwig te redden.