Saul (Hand. 13:21): “Daarna vroeg het volk om een koning, en God gaf hun Saul, de zoon van Kis, een man uit de stam Benjamin, die veertig jaar regeerde.”

David: (2 Sam.5:4-5): “David was dertig jaar oud toen hij koning werd en hij regeerde veertig jaar: vanuit Hebron regeerde hij zeven jaar en zes maanden over Juda en vanuit Jeruzalem regeerde hij drieëndertig jaar over heel Israël en Juda.” 

Salomo (1Kon.11:42): “Veertig jaar regeerde Salomo vanuit Jeruzalem over heel Israël.”

Joas (2 Kon.12:1-2): “Joas was zeven jaar oud toen hij koning werd, in het zevende jaar van Jehu. Veertig jaar regeerde hij in Jeruzalem.”

Opnieuw, zoals ook het geval was bij Nebukadnessar en zijn zoon Belsassar, valt Daniël op door de begaafdheden die hem door God geschonken zijn. Zijn benoeming tot een van de drie rijksbestuurders was de koning eigenlijk te gering. Hij overwoog zelfs Daniël een positie te geven rechtstreeks onder hem. Zo bereidde God Daniël voor in een positie die hem door God gegeven was. God bewerkte het hart van Darius, zodat Daniël de koning ten dienste kon staan met het oog op de toekomst, maar dat God de eer zou krijgen.

Jezus brengt de man buiten het dorp. Zie Marcus 8:23.

Herodes deed dit omdat hij merkte dat de Joden er gunstig op reageerden.